Η Ιερά Μητρόπολη Μεσσηνίας αποχαιρετά τον Τελετάρχη κ. Λάκη Ηλιόπουλο

Είθισται σε μεγάλους και επιφανείς άνδρες να εκφωνούνται λόγοι επικήδειοι, εγκωμιαστικοί και λόγοι παρηγορητικοί προς τους περίλυπους οικογενείς των εκλιπόντων. Για κάποιους εκλιπόντες όμως δυσκολεύεται ο νους να βρει λόγους. Όχι γιατί δεν υπάρχουν, αλλά διότι η συγκίνηση είναι τόση ώστε να μην αφήνει το νου να βρει ανάλογους λόγους και να κάνει ανάλογες σκέψεις. Και εν προκειμένω ο νους μας δεν μας επιτρέπει να αναλογισθούμε λόγους επικήδειους και εγκωμιαστικούς διότι το πρόσωπο το οποίο καλούμαστε να τιμήσουμε, ήταν από μόνος του μια τιμή για την πόλη μας. Ο κυρ – Ηλίας , ο Λάκης ή ο κ. Ηλιόπουλος, ανάλογα πως τον φώναζε ο καθένας μας, ήταν όντως από μόνος του ένα μεγάλο κεφάλαιο. Και τα μεγάλα κεφάλαια δεν τα διαγράφει η Ιστορία. Κάποιοι άνθρωποι γράφουν ιστορία, κάποιοι όμως είναι οι ίδιοι ένα κομμάτι της Ιστορίας.

Αυτό λοιπόν το κομμάτι της Ιστορίας, της πόλης της Καλαμάτας, αποχαιρετάμε σήμερα. Χωρίς τον τρόπο που θα μπορούσαμε να τον αποχαιρετήσουμε. Χωρίς να μας δίνεται η δυνατότητα να βρεθούμε στην Εξόδιο Ακολουθία, χωρίς να ανάψουμε ένα κερί προ του σκηνώματός του και χωρίς να του δίνουμε τον καθιερωμένο τελευταίο ασπασμό. Ένας άνθρωπος που μέσα από την ιδιότητά του, ως Τελετάρχης, αξιώθηκε να προετοιμάσει, πάντοτε με απόλυτη επιτυχία και με άψογο τρόπο, επίσημες υποδοχές Πατριαρχών, Μητροπολιτών, Βασιλέων, Προέδρων, Πρωθυπουργών και τόσων άλλων προσωπικοτήτων, φεύγει σήμερα μόνος του, χωρίς κανέναν από μας δίπλα του. Ίσως βέβαια να συμβαίνει όλο αυτό διότι τελικά άνθρωποι ζωντανοί και πάντα πρόθυμοι σαν τον Λάκη δεν πεθαίνουν, παραμένουν στη μνήμη μας ζωντανοί. Αυτή εξάλλου είναι και η τελευταία εικόνα που μας αφήνει, αφού κανένας μας δεν τον είδε “άπνουν και κεκοιμημένον”.

Η Ιερά Μητρόπολις Μεσσηνίας, την οποία διακόνησε είτε ως Τελετάρχης, είτε ως Εκκλησιαστικός Επίτροπος του Μητροπολιτικού Ναού της Υπαπαντής, θα τον θυμάται πάντα και θα τον μνημονεύει, ως τον άριστο συνεργάτη της, ως τίμιο οικογενειάρχη και προ πάντων ως ευυπόληπτο μέλος της τοπικής Κοινωνίας μας.

Όσοι συνεργαστήκαμε μαζί του, όσοι “κλέψαμε” κάτι από την γνώση και την εμπειρία του από τη διοργάνωση τελετών και εορτών, θα έχουμε πάντα κατά νου τις συμβουλές και τη γνώμη του. Μη μπορώντας να του προσφέρουμε λοιπόν ούτε ένα άνθος, σε αυτή τη δύσκολη για όλους μας περίοδο, του προσφέρουμε την προσευχή μας και την ανάμνησή μας και την ευχή μας  “Αιωνία η μνήμη αυτού”.