Παράτησε τα πάντα και ζει σε χωριό 14 κατοίκων στην Καρδίτσα

Μπορεί κάποιος να γεννήθηκε στην πόλη, να μεγάλωσε εκεί, να είχε την δουλειά του μαζί με ένα καλό εισόδημα, δίπλα στα αγαπημένα του πρόσωπα.

Αυτό που οι περισσότεροι μάλλον δεν μπορείτε να φανταστείτε είναι να τα παρατάτε όλα αυτά και να πηγαίνετε να ζήσετε στο βουνό, σέ ένα χωριό 14 συνολικά κατοίκων στην Καρδίτσα.

Το Πέτριλο είναι ένα χωριό των Αγράφων που βρίσκεται σε υψόμετρο 1.160 μέτρων. Όπως μπορείτε να καταλάβετε, τον χειμώνα η θερμοκρασία είναι συχνά κάτω από το μηδέν, με την κοντινότερη πόλη να απέχει ούτε λίγο, ούτε πολύ, 35 χιλιόμετρα. Οι περισσότεροι από εσάς θα βλέπατε αυτό το μέρος σαν εκδρομή. Ο Κωνσταντίνος Βασιλακάκος όμως, ζει εκεί μόνιμα από το 2013.

«Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι να έχω τις πιο όμορφες και ωραίες αναμνήσεις στο χωριό Πετρίλο», είπε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. «Μπορεί οικογενειακώς να ζούσαμε στην Αμφίκλεια και να πήγαινα εκεί σχολείο, αλλά από τότε που με θυμάμαι μου άρεσε να είμαι στο χωριό. Καθώς περνούσαν τα χρόνια και μεγάλωνα αποφάσισα να ζήσω στο Πετρίλο που αγαπώ».

Όπως παραδέχθηκε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, δεν θα μπορούσε πια να ζήσει αλλού, αφού είναι το μόνο μέρος που νιώθει καλά. Κι αυτό παρά τα αρκετά προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας 26χρονος σε ένα τέτοιο μέρος. Το πρώτο και κύριο είναι η μοναξιά. Υπήρξε ένα διάστημα που δεν είχε δει άνθρωπο για μια εβδομάδα.

Οι προμήθειες είναι ένα άλλο ζήτημα. Πρέπει να διανύσει απόσταση 35 χιλιομέτρων για να προμηθευτεί τα απαραίτητα. Και φυσικά είναι και η υγειονομική περίθαλψη, αφού το χωριό δεν έχει γιατρό. «Αν για παράδειγμα πέσω από ένα δένδρο και χτυπήσω μπορεί να περάσουν και δυο μέρες μέχρι να έρθουν να με ψάξουν», λέει ο Κωνσταντίνος.

Το πιο μεγάλο ζήτημα είναι εκείνο της συντροφικότητας. «Καλά τα βουνά και τα αστέρια και η ζωή στο χωριό. Υπάρχει ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσεις κι αυτό είναι ότι δεν μπορείς να έχεις σύντροφο» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Και αυτό, όπως τονίζει, το πληρώνουν σχεδόν όλοι οι χωριανοί, ανεξαρτήτως οικονομικής δυνατότητας.

Παρολ’ αυτά δεν το βάζει κάτω. Όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «υπάρχουν μέρες που θα σηκωθώ, θα φάω πρωινό κι έπειτα θα απολαύσω να κόβω ξύλα για το τζάκι μου. Κάποιες άλλες μέρες θα αφοσιωθώ κάνοντας δουλειά στον υπολογιστή. Άλλες μέρες θα πάω να κοιμηθώ στα βουνά. Δεν ζω όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Μου αρέσει να κάνω διάφορα πράγματα για να μην βαριέμαι ποτέ».

Εάν μπορούσε θα προσπαθούσε να κρατήσει ζωντανό το χωριό, δίνοντας δουλειές σε νέους που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στον τόπο, αλλά παραδέχεται ότι μόνος του δεν μπορεί να κάνει και πολλά. Μερικά από τα πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν, όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι αειφόρος ανάπτυξη σε συνδυασμό με τον αγροτουρισμό, τον αλπινισμό κλπ. Όμως, όπως σημειώνει, για να γίνουν όλα αυτά αρχικά θα πρέπει να σταματήσει «η εγκατάσταση των ανεμογεννητριών στα βουνά, όπως πάει να γίνει στα Άγραφα κάτι που θα σημαίνει και την άμεση καταστροφή του χωριού».

Ο βιοπορισμός είναι δύσκολος και μετά την μόνιμη εγκατάστασή του στο χωριό, δύσκολα βγαίνουν τα προς το ζην. Το καλοκαίρι δουλεύει μεροκάματα σε χωριανούς, ενώ συμπληρώνει το εισόδημά του μέσα από φωτογραφίες που πουλάει μέσω του διαδικτύου.

Οι φωτογραφίες του έχουν γίνει εξώφυλλα σε περιοδικά, έχουν πάρει μέρος σε εκθέσεις, ενώ μερικά από τα βίντεο που έχουν ανέβει στο YouTube, έχουν κατά καιρούς συνοδεύσει ομιλίες σημαντικών ανθρώπων, όπως εκείνης του Φυσικού επιστήμονα, Γεώργιου Γραμματικάκη. Κατάφερε μάλιστα να γίνει ο πρώτος που κατάφερε να τραβήξει αστραπές στην κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα.

Εκφράζει όμως και το παράπονό του καθώς όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι άνθρωποι πλέον έλκονται από το ρηχό και μη ποιοτικό. «Όνειρό» του είναι να υπάρξει έστω και ένας ο οποίος «κάθε φορά που θα βλέπει τις φωτογραφίες μου να χάνεται μαζί μου».

Εκτός από το πάθος του για την φωτογραφία, ο 26χρονος Κωνσταντίνος έχει και το «μικρόβιο της ορειβασίας». Το 2009, πραγματοποίησε την πρώτη του ανάβαση στην κορφή του Τσμι σε υψόμετρο 1.911 μέτρων. Αλλά δεν ανεβαίνει μόνο στις κορυφές των βουνών, αλλά κοιμάται κιόλας εκεί.

«Πιστεύω πως αν κάποιος ανεβαίνει και απλά φεύγει, χωρίς να κοιμάται στις κορυφές, δεν μπορεί να γνωρίσει πως είναι τα βουνά. Υπάρχει ένας μαγικός κόσμος εκεί έξω που πρέπει να τον ανακαλύψετε» σημειώνει ο κ. Βασιλακάκος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Και προσθέτει: «Για μένα το να μπορώ να κοιμάμαι στις κορυφές των βουνών είναι η μεγαλύτερη χαρά.

Δεν με απασχολεί αν θα καταφέρω να βγάλω φωτογραφίες, αν θα βγάλω πλάνα time-lapse ή αν δεν θα κάνω τίποτα. Με νοιάζει απλά να μπορώ να κοιμάμαι στις κορυφές των βουνών αγκαλιά με τα αστέρια».

Επιθυμία του είναι να κοιμηθεί σε όσες πιο πολλές κορυφές βουνών μπορεί και μάλιστα σε κορυφές μεγάλων υψομέτρων, ωστόσο το ζήτημα των χρημάτων είναι το μεγαλύτερο «κόλλημα», όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ «εάν καταφέρω και βρω χορηγούς για αυτό το εγχείρημα θα το κάνω».

Η συμβουλή του Κωνσταντίνου Βασιλακάκου; «Να αγαπάτε τον εαυτός σας. Κανένας άλλος δεν θα το κάνει για εσάς. Η ζωή είναι μικρή κι εμείς ζούμε σε έναν υλικό και φθαρτό κόσμο».

Πηγή Φωτογραφιών