Connect with us
Επιμελητηρίο

Γυναίκα & Παιδί

«Ένας χωρισμός ποτέ δεν είναι το τέλος παιδί μου…»

Ανέβηκε

στις

«Ένας χωρισμός ποτέ δεν είναι το τέλος παιδί μου…» 1
Κοινοποιησέ το

kafemauroeidis

Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια τα ποσοστά των διαζυγίων αυξάνονται διαρκώς και έτσι τα παιδιά αναγκάζονται να βαδίσουν στο μονοπάτι των γονιών τους. Και έτσι κάποιες πληγές κλείνουν ενώ άλλες ανοίγουν. Πόσο εύκολο είναι κάτι τέτοιο; Ποιος μπορεί να αρνηθεί μια ζωή έτοιμη, να την γκρεμίσει και να ξεκινήσει από το μηδέν;

Και όμως, γίνεται και πιστεύω πως όταν γίνεται, είναι σωστό. Και μετά ακούς το παιδί να λέει: ‘’Οι γονείς μου χώρισαν, δεν είναι πια μαζί’’. Και λοιπόν; Ναι καταλαβαίνω ότι αλλάζει η ζωή σου, ότι αυτά που θα ήθελες να κάνεις τώρα θα γίνουν αργότερα, ότι θα επιθυμούσες να ζεις μια ζωή δεμένη και ενωμένη και όχι χωρισμένη αλλά πίστεψέ με, όσο δύσκολο και αν φαίνεται είναι για καλό σου. Το ξέρω ότι η ψυχή πονάει και κλαίει αργά μέσα της, σαν μια πέτρα που δεν μπορεί να σηκώσει αλλά είναι πολύ χειρότερο και πολύ πιο επώδυνο αντί για χωρισμό να βίωνες έναν θάνατο. Εκεί είναι που πρέπει να βάλεις μεγάλη δύναμη για να αντέξεις. Για αυτό λοιπόν, ένας χωρισμός ποτέ δεν είναι το τέλος.

Είναι απλώς η αρχή για μια νέα ζωή. Μπες για λίγο στην θέση των γονιών σου. Για να μην αντέξουν σημαίνει ότι αυτά που τους χωρίζουν είναι περισσότερα από αυτά που τους ενώνουν. Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι δεν σε αγαπούν και ότι δεν θα είναι δίπλα σου. Ξέρω γονείς που παρότι οι δρόμοι τους χώρισαν, γίνονται ‘’ένα’’ όταν πρόκειται για τα παιδιά τους. Άλλοι πάλι συνεχίζουν την ανευθυνότητα και την αδιαφορία που είχαν και μέσα στο γάμο.

Αυτοί όμως, που πραγματικά σε αγαπούν πάντα θα σε στηρίζουν και θα χαίρονται με την πρόοδό σου. Θα είναι μαζί σου στις δύσκολες στιγμές αλλά και στις χαρές σου. Τώρα, θα μου πεις ότι υπάρχουν και ζευγάρια που ανέχονται τις καταστάσεις και πνίγουν τα λόγια στην σιωπή, για διάφορους λόγους και δεν χωρίζουν.

Επιλογή τους θα σου πω. Προτιμούν μια ζωή ήρεμη και όχι μπελάδες και φωνές. Μην τους ζηλεύεις όμως. Να ξέρεις πως πολλές φορές οι δρόμοι κάποιων ανθρώπων πρέπει να χωρίζουν και όχι πάντα από επιλογή αλλά από ανάγκη. Όταν ζεις καταστάσεις που σε φέρνουν στο αμήν, που σε κάνουν να απαξιώνεις την ύπαρξή σου και να κρεμούν την ζωή σου από μια λεπτή κλωστή, τότε ναι τα τινάζεις όλα. Ποιος άνθρωπος θέλει να είναι δυστυχισμένος; Σκέψου, λοιπόν, παιδί μου, πως όταν οι γονείς σου αποφασίσουν να χωρίσουν, είναι γιατί δεν υπάρχουν πλέον όρια και αντοχές. Τι προτιμάς λοιπόν; Να βλέπεις καταστάσεις που σε στεναχωρούν και δύο ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να μοιραστούν πέρα από τα τυπικά; Και πολύ περισσότερο μια συμβίωση που περνά λάθος μηνύματα για το τι είναι αγάπη και έρωτας;

Ή δύο ανθρώπους ευτυχισμένους έστω και μακριά αλλά καλά; Έχεις νιώσει ποτέ τι είναι να γυρνάς στο σπίτι και να πνίγεσαι; Πόσες φορές βλέπουμε τους γονείς μας ή ακόμα τον ένα από τους δύο να έρχονται για λίγο και μετά να ξαναφεύγουν και να γυρνούν τυπικά και μόνο για τον ύπνο; Μπορεί αυτή να είναι μια υγιής κατάσταση; Πόσο μπορείς να αντέξεις; Είναι δύσκολο να το δεχτείς και το καταλαβαίνω. Όσο πιο μικρός είσαι όλο και πιο δύσκολο. Αλλά μην νομίζεις, και για εμάς τους φοιτητές πάλι δύσκολο είναι. Έστω και λίγο μας ενοχλεί. Γιατί όμως; Επειδή αναγκάζεσαι να φορτωθείς και εσύ την νέα κατάσταση. Να δεχτείς τα νέα δεδομένα και να προσαρμοστείς σε αυτά.

Και στεναχωριέσαι αλλά όχι υπερβολικά. Διότι, προσπαθείς να βάλεις σε τάξη την δική σου ζωή που είναι μπερδεμένη. Η ζωή των άλλων είναι δική τους και αυτοί είναι υπεύθυνοι. Όταν ένας από τους δύο δεν μπορεί πλέον να φτάσει το συναισθηματικό επίπεδο που είναι ο άλλος, δεν αντέχει η σχέση. Και όταν θυμάσαι αυτό, σκέψου πως κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη κάποιον να τον αγαπήσει ολοκληρωτικά και να του δώσει συναισθήματα…

Γιατί όχι και οι γονείς σου;

 

ΤΕΛΟΣ Νικόλ Παπαδοπούλου, Φοιτήτρια Φιλοσοφικής Γαλλικής Φιλολογίας

 

sesamiikonio
Κοινοποιησέ το
Advertisement

Facebook

Πρόσφατα Άρθρα

AddUrl.gr | Κατάλογος Ιστοσελίδων

ΔΗΜΟΦΙΛΗ