Συμφωνία των Πρεσπών: Η απαρχή ενός προβλήματος στα βαλκάνια

Συμφωνία των Πρεσπών: Η απαρχή ενός προβλήματος στα βαλκάνια

‘’Τις  μάχες στην εξωτερική πολιτική δεν τις δίνεις σε ζωτικό έδαφος αλλά στο έδαφός του άλλου, διαφορετικά εάν χάσεις ή αν συμβιβαστείς θα πρέπει να δώσεις κάτι που σου ανήκει’’.

Η Ελλάδα σέβεται το διεθνές δίκαιο και αναγνωρίζει τις διεθνείς πρακτικές και κανόνες και αυτό το κάνει πάντα αμυντικά και μόνο, προκειμένου να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της από τυχόν αλυτρωτικές διεκδικήσεις εις βάρος της χώρας μας και όχι για να υπερασπιστεί ή να διεκδικήσει τα δικαιώματα των Ελληνικών μειονοτήτων που βρίσκονται πέριξ των συνόρων μας ή για να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα.

Η συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι μόνο είναι καταστροφική και εθνικά επιζήμια, αλλά  επιπλέον ενθαρρύνει τυχόν εθνικιστικές τάσεις και εδραιώνει σχέσεις αποσταθεροποίησης, συγκρούσεων και εχθρότητας. Σε όλες τις περιπτώσεις κατά τις οποίες στα Βαλκάνια δημιουργηθήκαν μορφώματα χωρίς εθνική υπόσταση, τα τελευταία αποτέλεσαν αιτία γένεσης εμφυλίων και παγκοσμίων πολέμων.  Η πΓΔΜ αποτελεί ένα χωνευτήρι λαών. Τα όποια θετικά ωφέλη της συμφωνίας των Πρεσπών στον τομέα του πολιτισμού, της εκπαίδευσης και του εμπορίου δεν μπορούν να υπερκεράσουν τα προβλήματα που φέρει αναπόφευκτα η διαχείριση της συμφωνίας για το ονοματολογικό, καθώς και το ίδιο το γεγονός ότι η γειτονική χώρα θα ονομάζεται «Βόρεια Μακεδονία». Με μεγάλη απογοήτευση οι Σκοπιανοί επιδιώκουν με κάθε τρόπο ακόμα και σε επίσημα διπλωματικά έγγραφα που απορρέουν από την  συμφωνία να θέσουν θέμα μειονοτήτων γράφοντας τον διττό όρο “Nationality‘’, το οποίο σημαίνει «εθνικότητα» και όχι τον ξεκάθαρο όρο στην Αγγλική που είναι ‘’Citizenship’’ και σημαίνει «υπηκοότητα». Όταν κατατεθεί η συμφωνία στον ΟΗΕ με αυτόν τον όρο, αυτόματα δηλώνεται η ύπαρξη Μακεδονικής εθνότητας (σε διαφορετική περίπτωση, ο όρος «nationality” είναι θέμα ερμηνείας του κάθε κράτους). Επιπρόσθετα, έντονο προβληματισμό όσον αφορά τις προθέσεις και τον προσανατολισμό της πΓΔΜ στα Βαλκάνια και την Ε.Ε προκαλούν οι συναντήσεις του Σκοπιανού υπουργού εξωτερικών Ν. Ντιμιτρόφ με τον Τούρκο ομόλογό του Μ. Τσαβούσογλου κατά τη διάρκεια των πιο κρίσιμων φάσεων της διαπραγμάτευσης  της συμφωνίας των Πρεσπών.

Δεδομένου λοιπόν ότι η Ελλάδα από τη μεριά της έχει κάνει βήματα καλής θέλησης με την πΓΔΜ, όπως είναι η ενδιάμεση συμφωνία το 1995 και η στήριξή της στην συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης  με την Ε.Ε  το 2001, οι παραπάνω κινήσεις της πΓΔΜ θέτουν υπό αμφισβήτηση την προσπάθεια οικοδόμησης σχέσης ειρήνης, εμπιστοσύνης και ευημερίας στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη.

Κατά συνέπεια, είναι φανερό ότι τις όποιες προσπάθειες καλής θέλησης έχει κάνει η πατρίδα μας τόσο για την ειρήνη και την ευημερία στη περιοχή, όσο και στο να υπάρξει μια κοινά αποδεκτή λύση στο πρόβλημα, οι Σκοπιανοί τις εξέλαβαν ως αδυναμία και τις  χρησιμοποίησαν εναντίον μας. Πλέον η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να σταματήσει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση και να επιδιώξει την αποααναγνώριση  της πΓΔΜ, όπως συνέβη και το 1971, όταν ο ΟΗΕ έπαψε να αναγνωρίζει την Δημοκρατία της Ταιβάν ως κράτος και αναγνώρισε την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (« Ταϊβανοποίηση»).

Είναι εθνική επιταγή.

Ευτύχιος Δαμηλάκης

πολιτικός σύμβουλος του προέδρου της Ένωσης κεντρώων Βασίλη Λεβέντη